به نقل از «دانا»

خانه تاریخی پدر شعر انقلاب در سایه بی‌مهری مسئولان تخریب شد

تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۲۷۱۱۹

پیکر حمید سبزواری، پدر شعر انقلاب طبق وصیت وی در زادگاهش سبزوار به خاک سپرده شد اما پس از 4 سال در سایه بی‌مهری مسئولان منزل تاریخی و پدری این شاعر پر آوازه تخریب شد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح توس؛ شامگاه 22 خرداد ماه سال 1395 پدر شعر انقلاب پس از مدتی دست و پنجه نرم کردن با بیماری بدرود حیات گفت و طبق وصیت وی پیکر این شاعر پرآوزه در زادگاهش سبزوار به خاک سپرده شد؛هرچند که درزمان محل تدفیت وی نیز حاشیه ها و بی برنامگی هایی در بین مسئولین برای انتخاب محل دفن صورت گرفت اما این بار عدم تدبیر و اقدام سبب تخریب منزل تاریخی و پدری حمید سبزواری شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منزلی که در ابتدای امر محل دفن پیکر استاد سبزواری انتخاب شد و بعد از تغییر محل قرار بر این شد با بهسازی و مرمت ،منزل تاریخی تبدیل به خانه موزه ای برای شعر انقلاب شده و آثار پدر شعر انقلاب در آن به نمایش گذاشته شود موزه ای که در صورت ایجاد می توانست ظرفیت های فراوان فرهنگی برای سبزوار به ارمغان آورد اما متاسفانه در حال حاضراین منزل تبدیل به موزه بی تدبیری مسئولان امر شده است .

رییس پایگاه میراث فرهنگی شهر تاریخی سبزوار محسن برآبادی روز شنبه با تشریح علت تخریب بخشی از این منزل افزود: بارش‌های رگباری اخیر سبب تخریب دیوار جنوبی و هشتی ورودی این ضلع خانه استاد حمید سبزواری که مصالح عمده آن خشت و گل بود شده است.

وی با اشاره به معماری این بنا ادامه داد: خانه استاد سبزواری شامل سه بخش شرقی، مرکزی و غربی است که بخش غربی آن اثر تاریخی است و قدمت آن به اواخر دوره قاجار می‌رسد اما این اثر در فهرست آثار ملی به ثبت نرسیده است.

برآبادی با بیان اینکه برای بازسازی این بنا اقدامی در 2سال گذشته  صورت گرفته است تصریح کرد:برای مرمت این بنا تفاهمنامه‌ای بین دانشگاه حکیم سبزواری و پسر مرحوم سبزواری با هدف بهره‌برداری ادبی و فرهنگی از منزل استاد حمید سبزواری امضا شده بود.

محسن ممتحنی فرزند حمید سبزواری در خصوص تخریب های صورت گرفته افزود: متاسفانه دیوار جلویی منزل پدری من توسط شهرداری سبزوار تخریب شده است و من از این اتفاق بسیار ناراحت و نسبت به آن معترض هستم، که چرا قبل از تخریب، حداقل اطلاعی به ما ندادند.

محسن ممتحنی افزود: وی همچنین گفت: ما طی دو سال گذشته قراردادی با دانشگاه حکیم سبزواری بسته بودیم تا ضمن مرمت این خانه تاریخی، جهت فعالیت‌های فرهنگی از آن استفاده کنند اما دانشگاه هیچگونه مرمتی انجام نداد و با تغییر ریاست دانشگاه به‌کلی این خانه رها شد که این باعث آسیب‌پذیری بِنا در مقابل باد و باران شد.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: پدر شعر انقلاب حمید سبزواری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۲۷۱۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا ژاپن سیاست تخریب و ساخت مجدد دارد؟

ساختمان‌های بسیاری از مناطق ژاپن برای طولانی‌مدت طراحی نشده‌اند، بلکه عمر مفید ۳۰ ساله دارند و وقتی صاحب خانه از دنیا می‌رود، خانه او برای ساختن خانه جدید تخریب می‌شود.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیاست تخریب و ساخت دوباره ساختمان‌ها برای بسیاری از پروژه‌های توسعه حومه‌شهری ژاپن صدق می‌کند. خسارات و تخریب‌های جنگ جهانی دوم در کشور ژاپن، به شدت این کشور را با مشکل کمبود عرضه مسکن در برابر تقاضا مواجه کرد و دولت این کشور طی دوران پس از پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ اقدامات زیادی از جمله ایجاد سازمان‌ها، نهادها و وضع قوانینی در جهت سیاست جدید مسکن انجام داد. یکی از این اقدامات، ساخت مسکن‌های حاشیه‌شهری و ارزان‌قیمت به‌عنوان راه‌حلی اضطراری در این مناطق بود.

به دلیل محدودیت‌های زمانی و مکانی، کیفیت ساخت این ساختمان‌ها ضعیف بود که موجب شد از نظر استاندارهای فعلی ژاپن در سطح پایینی قرار داشته باشند. رشد اقتصادی سریع در دوران پس از جنگ جهانی، ژاپن را به یکی از کشورهای پیشرو در زمینه صنعت تبدیل کرد و این خانه‌های ارزان‌قیمت دیگر پاسخگوی نیاز مسکن‌های با کیفیت نبود.

علاوه بر این، زمین‌لرزه‌های مکرر این جزیره به مرور زمان قوانین را تغییر داد و بر اساس قانون جدید خانه‌های ساخته‌شده دوران پس از جنگ که ساختمان‌های نسل دوم نامیده می‌شدند، باید در سال ۱۹۹۰ تخریب می‌شدند.

بدیهی است که مردم ژاپن برای زندگی در خانه‌های قدیمی که مطابق با مقررات آن زمان ساخته شده‌اند و شرایط آن‌ها نشان‌دهنده پایان عمر مفید آن‌ها است، ارزشی قائل نیستند. این ساختمان‌ها پس از فوت صاحب خانه تخریب می‌شوند و با مسکن‌های با کیفیت و پیرو استاندارد بالاتر جایگزین می‌شوند. اکنون ساختمان‌های ساخته‌شده در زمین‌های این مناطق در سومین تکرار خود هستند. بر اساس استانداردهای جدید خانه‌ها باید تا حد امکان پایدار ساخته شوند و حداقل چندین دهه و در صورت امکان چند قرن دوام داشته باشند.

قوانین ساخت‌وساز در ژاپن

در طول فرایند ساخت‌وساز یک ساختمان، مقدار انرژی تجسم‌یافته و انرژی مورد نیاز برای ساخت، حمل‌ونقل و مدیریت مواد، بسیار زیاد است، به‌طوری‌که فعالیت‌های ساختمانی تقریباً ۳۵ درصد از انتشار جهانی دی‌اکسید کربن را تشکیل می‌دهد. بنابراین خانه‌های ۳۰ ساله دوران پس از جنگ، پایدار نیستند و الزامات شهر پایدار را برآورده نمی‌کنند. بر اساس کتاب «۱۰۱ قانون اساسی برای ساختمان‌ها و شهرهای پایدار» دوام، انعطاف‌پذیری و بهره‌وری انرژی باید سنگ بنای معماری پایدار در نظر گرفته شود. سیاست‌های طراحی شهری فراتر از جنبه‌های معماری هستند و در معادلات بهره‌وری، حمل‌ونقل را نیز در نظر می‌گیرند.

تغییر پارادایم در شهرسازی «حومه» ژاپن

تکنیک تخریب و ساخت زمین‌های حومه‌شهری به دلیل اثرات زیست‌محیطی که در هزینه‌های ساخت‌وساز منعکس می‌شود، در حال تغییر است. همچنین با کاهش جمعیت و افزایش سن، بیشتر مردم حومه‌ها را ترک می‌کنند و در کلان‌شهرها و مراکز شهری ساکن می‌شوند.

آمار نشان می‌دهد که در حال حاضر مردم ژاپن ۱۳ درصد مناطق حومه‌شهری را ترک کرده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۳۳ به حدود ۳۰ درصد خواهد رسید که معادل ۲۱.۷ میلیون خانه متروکه است. خانه‌های متروکه و زمین‌های بدون صاحب برای کشور مشکل ایجاد می‌کند و موجب می‌شود که تعداد معدودی از مردم که هنوز در این مناطق زندگی می‌کنند، نتوانند با پرداخت مالیات زیرساخت‌های عمومی خود مانند شبکه‌های قطار، بیمارستان‌ها یا جاده‌ها را حفظ کنند. بنابراین طرح «بازسازی، نه تخریب» در شهرها و برنامه‌های توسعه حومه شهرهای بزرگ راه‌اندازی شد که بر اساس آن، خانه‌های بالای ۳۰ سال تخریب نمی‌شوند، مگر این‌که مقررات مربوط به زلزله را نقض کنند.

به این ترتیب بسیاری از جوانان در خانه‌های قدیمی ساکن می‌شوند و در صورت امکان آن‌ها را نوسازی می‌کنند تا هم‌زمان از مزایای ساختمان موجود و ایده‌های بازسازی استفاده کنند. بدیهی است که هزینه بازسازی یک ملک بسیار کمتر از تخریب و ساخت دوباره آن است، جنبه‌ای که امروزه نسل جوان به آن توجه می‌کند و رویه ژاپنی‌ها برای تخریب و ساخت ساختمان‌های جدید مطابق با سیاست‌های پایداری را پایان می‌دهد.

کد خبر 750611